Irandanthati with a translation

இரண்டந்தாதி

 

பூமாலை தாங்கிய மணிவண்ண பெருமான்

 

திருமறை களையுமன் பால் பெற்றான்

 

என் தாயாய மைந்தத்தான் தோன்றியே

 

அவளே தேன் பாலூட்டி னாளெனக்கே

 

 

 

எனக்கே அருட்கடலாழ மானதே வென்று

 

பூண்டு தாங்கினாள் என்னை பொற்கையால்

 

வேற்றொரு கையில் கொண்டாள்  நன்மலர்

 

அதுவே யந்த செந்தாமரை பூ

 

Two lined anthati¹

 

Oh! Dark hued lord who bears a flower garland

Who out of boundless love bore the Vedas

The self-manifested one who emerged as my mother

She fed me honeyed milk

 

Since the ocean of grace is too deep for me

She pounced and carried me with her golden hand

In the other hand she holds a beautiful flower

Which is but that red lotus flower

 

Notes

1.     1 - A poem where the first word of each stanza is the same as the terminal one of the previous one – applies cyclically to the last and first stanzas as well; this is lost on translation